அவனுடைய ஒவ்வொரு செயலுக்கும் காற்றாக முனங்கினாள். அவள் முகத்தில் முடிகள் வேயர்வையில் ஒட்டி போய் இருந்தது. ஹரிஷ் இன்னும் கீழே சென்று அவள் பாவாடை நாடாவை தேட, காயத்ரி பொறுமை இல்லாது, பாவாடையை தன் இடுப்பு வரை தூக்கி ஹரிஷிற்கு தன் சொர்க்க வாசலை பளிச்சென்று காட்ட, ஹரிஷ் அதை பார்த்து மயங்கியே போனான்.
ஹரிஷும் திவ்யாவும் இரண்டு முறை உச்சம் பெற்று களைப்படைய, இருவரும் அயர்ந்து தூங்க ஆரம்பிக்க, காயத்ரி முதலிரவு அறையை விட்டு வெளியேறினாள். தன் கஞ்சி தெறித்த முகத்தை கழுவிக்கொண்டு, சிறிது தண்ணீர் குடித்துவிட்டு, வெளியே பாட்டியுடன் படுத்துக்கொண்டாள். போகும்போது அறை கதவை மூடாமல் திறந்து போட்டு சென்றிருந்தாள். கதவு முழுவதுமாக திறந்திருக்க, அம்மாவும் மகனும் அம்மணமாக படுத்துக்கொண்டு தூங்கிக்கொண்டிருந்தார்கள்.
‘ச்சீ பொறுக்கி’ என்று வெக்கமாக திவ்யா அவன் தொடைகளில் வலிக்காமல் அறைந்தாள். ‘ம்ம்ம் படுடி திவ்யா’ என்று ஹரிஷ் சொல்ல, ‘சும்மா படுத்தா போதுமா இதெல்லாம் யாரு கலத்துறது’ திவ்யா ஹரிஷை சூடேற்றினாள்.
பாலும் பழமும் சாபிட்ட பின் திவ்யாவிற்கு இருந்த கொஞ்ச நஞ்ச கூச்சமும் முழுதும் விட்டு போய் இருந்தது. முதலில் ஹரிஷ் குளித்து முடிக்க திவ்யா குளிக்க செல்ல சாந்தி அவளுக்கு உதவ அவளுடன் சென்றாள். அந்த நேரத்தில் செண்பகம் வீடு திரும்ப, என்ன நடந்திருக்கும் என்று பெரியதாக யோசிக்காமல் இரவு உணவுக்கு தயார் செய்ய ஆரம்பிக்க, காயத்ரி செண்பகத்துக்கு உதவியாக இருந்தாள். முடி, கன்னம், வாய் அனைத்திலும் ஹரிஷின் சுன்னி உமிழ்ந்த கஞ்சியில் திவ்யா அலங்கோலமாய் நிற்க, […]
குளித்து முடித்து மீண்டும் காயத்ரியின் உடலில் மஞ்சள் சந்தனம் பூசி மீண்டு தண்ணீர் ஊற்ற, வீட்டு பெண்கள் முன்னிலையில் மஞ்சள் நீராட்டு விழா முடிந்தது. தலையையும் உடலையும் துவட்டி, தலையில் ஒரு துண்டும் உடலில் ஒரு துண்டுமாக காயத்ரி கட்டிக்கொள்ள, வேஷ்டி திரை விலக்கப்பட, அதிகாலை சூரிய ஒளியில் காயத்ரியின் உடல் பொன்னிறமாய் மின்னியது. பின் பெண்கள் மூவரும் காயத்ரியை வீட்டிற்குள் அழைத்து வர, அங்கிருந்தால் மாட்டிகொள்வோம் என்று எண்ணி ஹரிஷ் அங்கிருந்து நகர்ந்தான்.
‘என்னடா பால் நிறைய வருதா’ ‘ம்ம்ம்ம் ‘ வாய் எடுக்காமல் ஹரிஷ் பதில் சொல்ல, ‘உனக்கு குடுக்கனும்னு தான் உன் தங்கச்சிக்கு கூட குடுக்காம அம்மா நிறச்சி வச்சிருக்கேன்’
‘ஒய் ரொம்ப உணர்ச்சி வச படாத, கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் நாம ரெண்டு பெரும் புருஷன மாத்திக்குறோம் அது ஞாபகம் இருக்குல’.
சாந்தியும் செண்பகமும் நன்றாக ஆடிவிட்டு, ஒரு தூக்கம் போட, செண்பகம் தான் முதலில் எழுந்தாள். திவ்யாவிற்கு சாப்பாடு எடுத்து போக வேண்டும் என்று நினைவுக்கு வர, வேக வேகமாக தன் உடைகளை மாட்டிய படி சாந்தியை எழுப்ப, சோம்பல் முறித்தபடி எழுந்த சாந்தியும் நேரம் ஆகிவிட்டதை அறிந்து கடகடவென சேலை உடுத்திக்கொள்ள, இருவரும் சாப்பிட்டுவிட்டு திவ்யாவிற்கும் ஹரிஷ்க்கும் சாப்பாடு கட்டிக்கொண்டு ஆஸ்பத்திரிக்கு விரைந்தார்கள்.
திவ்யாவும் ஹரிஷும் இங்கே ஆஸ்பத்திரியில் ஆட்டம் போட, அங்கே, சாந்தியும் செண்பகமும் வீட்டுக்கு போய் சேர்ந்தார்கள்.
பின் ஹரிஷ் அவள் முலையின் மேல் உள்ள நெஞ்சு பகுதியில் தொடைத்துக்கொண்டே கீழே அவள் முலைகளுக்கு வர, இருவரும் உணர்ச்சியல் கொந்தளித்துக் கொண்டிருன்தனர். ஹரிஷ் அவள் முலைகளை கோழிக்குஞ்சை கையாளுவது போல ஜாக்கிரதையாக கையாண்டான்.
அந்த பணிப்பெண் ஹரிஷை வெளியில் நிற்க சொன்னதை கேட்டு ஹரிஷ் முகம் வாடியதை பார்த்த திவ்யா, இருவரும் இளம் காதலர்களை பிரிப்பது போல் உள்ளம் பதைபதைக்க, ஒரு நிமிடம் கூட அவனை பார்க்காமலோ இல்லை அவன் கண் தன் மீது படாமலோ இருக்க முடியாதது போல் திவ்யா உணர, ‘இல்லம்மா அவன் என் பையன் தான் குழந்தைய பார்க்க வந்திருக்கான். இங்கயே இருக்கட்டும்’ என்று கூறியவள், ‘நீங்க வச்சிட்டு போங்க, என் தங்கச்சியும் அம்மாவும் ஒரு ரெண்டு […]
பின் புன்னகை உதிர்த்தபடி, ‘டேய் சித்தி சொல்றது எல்லாம் உண்மையா, நீ இவ்வளவு வேலை பண்ணுவியா?’ என்று திவ்யா கேட்க… ஹரிஷ் தலையை குனிந்தபடி கையில் இருந்த தட்டில் இருந்த இட்லியை உருத்துபோட்டுக்கொண்டிருந்தான். சிறிது நேர அமைதிக்கு பிறகு, திவ்யா ‘உனக்கு அம்மாவ அவ்வளவு பிடிக்கும் என்று அவன் கன்னத்தில் தன் உள்ளங்கையை வைத்து முகத்தை உயர்த்தி கேட்டாள். ‘ரொம்ப பிடிக்கும்’, என்று உடனே சொன்னவனை கழுத்தோடு அனைத்து அவன் கன்னத்தில் முத்தம் பதித்து ‘அம்மாவுக்கும் உன்ன […]
அம்மாவின் முலையை பார்த்து ஹரிஷ் கண்ணை அகல விரித்தான். இது வரை இலை மறைக் காயாகத்தான் அம்மாவின் முலையை பார்த்திருக்கிறான்.
‘இப்போ பரவால்லம்மா, ஆனா உடம்பு கொஞ்சம் வலிக்குது. கொஞ்சம் தூங்கினேம்மா, உன் பேத்திதான் பசிக்குதுன்னு ரெண்டு தடவ எழுப்பி விட்டுட்டா’ என்று சொல்ல… ‘ம்ம்ம் நல்லா பால் குடிக்கிராளா?’ என்று கேட்டவளுக்கு, ‘ம்ம்ம் குடிக்கிராம்மா, ஆனா ஹரிஷ் மாதிரி இல்ல’ என்று பதில் சொன்னாள்.
மறுநாள் ஹரிஷ் ஸ்கூலில் இருந்து வரும்போது வீடு பூட்டி இருந்தது. பக்கத்துக்கு வீட்டு ஆன்ட்டி இவன் ஸ்கூலில் இருந்து வந்ததை பார்த்து வெளியே வந்தாள். ‘டேய் ஹரிஷ் உங்க அம்மாவுக்கு திடீர்னு வயிறு வலி உண்டாயிடிச்சி, டவுன் ஆஸ்பத்திரிக்கு கூட்டிட்டு போயிருக்காங்க நீ வந்தா சாவி கொடுக்க சொன்னாங்க, இந்தா சாவி’ என்று சாவியை கொடுத்தாள்.
‘ஏன்ம்மா பாப்பாவ என்கிட்டே கொடுக்க மாட்டீங்களா நான் பாப்பாக்கூட விளையாட வேண்டாமா’ ஹரிஷ் குழந்தை தனமாக கேட்க… ‘நீ பாப்பாக்கூட விளையாடினா அம்மாக்கூட யாரு விளையாடுவா’
வந்தவள் மெதுவாக தரையில் உக்கார்ந்தபடி, ‘ம்ம்ம் உக்காந்துட்டு சாப்பிடுறியா இல்ல அம்மா மடியில படுத்துட்டு சாப்பிடுறியா, என்றது வாய்ப்பை நழுவவிட கூடாது என்று நினைத்து ‘மடியில’ என்று ஒரு வார்த்தையில் ஹரிஷ் பதில் கூற, அவள் கேட்டு முடிக்கும் முன்பே ஹரிஷ் பதில் கூறியதை கேட்டு கொஞ்சலாக சிரித்த படி ‘வா’ என்று தன் மடியை காட்டியபடி உட்காந்தாள்.
‘ம்ம் அப்புறம் எனக்கு கொஞ்சம் ஜாக்கெட் தச்சி எடுத்துட்டு வாயேண்டி, இங்க உங்க மாமாதான் தச்சி வாங்கிட்டு வருவாரு, நான் எங்க போய் தைக்க குடுக்குறது, நீ அடுத்த முறை வரும்போது தச்சி எடுத்துட்டு வரியா’ திவ்யா கேட்க.
‘என்னடா’ சாந்தி கேட்க விஷ்வா எதோ கண்ணால் பேசினான். ‘உள்ள வாயேன்’ என்றான்.
ஹரிஷ் தான் முதலில் பேசினான், ‘அம்மா இந்த வெள்ளை சேலை கட்டாதம்மா’. திடீர் என்று அவன் இப்படி கூறியது எல்லோர் கவனத்தையும் அவன் பக்கம் திருப்பியது. அவன் குரலில் இது நாள் வரை இல்லாத தோரணை இருந்தது. எதோ ஆர்டர் போடுவது போல் இருந்தது அவன் குரல்.